آنتی بادی

آنتی بادی (Ab) همچنین به عنوان ایمونوگلوبولین (Ig) شناخته می شود. پروتئین بزرگ Y شکل است که توسط سیستم ایمنی بدن هنگام شناسایی مواد مضر به نام آنتی ژن هایی مانند باکتری ها و ویروس ها تولید می شود. تولید آنتی بادی ها عملکرد اصلی سیستم ایمنی است و توسط نوعی گلبول سفید به نام سلول B (لنفوسیت B)، سلول های B تمایز یافته به نام سلول های پلاسما انجام می شود.

آنتی بادی ها به آنتی ژن های خاصی که در عوامل خارجی و سلول های سرطانی بیان می شوند متصل می شوند.

آنها همچنین به عنوان ایمونوگلوبولین شناخته می شوند. استفاده از اصطلاح آنتی بادی یک مولکول ایمونوگلوبولین را تعریف می کند که دارای ویژگی برای اپی توپ مولکول های سازنده آنتی ژن است.

ساختار آنتی بادی

آنتی بادی ها پروتئین های پلاسمای کروی سنگین (~150 کیلو دالتون) هستند. ساختار اصلی همه آنتی بادی ها یکسان است.

چهار زنجیره پلی پپتیدی وجود دارد: دو زنجیره سنگین یکسان و دو زنجیره سبک یکسان که با پیوندهای دی سولفید به هم متصل شده اند. زنجیره سبک (L) شامل پلی پپتیدهایی با حدود 22000 Da و زنجیره سنگین (H) شامل پلی پپتیدهای بزرگتر با حدود 50000 Da یا بیشتر است. پنج نوع زنجیره سنگین Ig (در پستانداران) وجود دارد که با حروف یونانی نشان داده می شوند: α، δ، ε، γ و μ. دو نوع زنجیره سبک Ig (در پستانداران) وجود دارد که لامبدا (λ) و کاپا (κ) نامیده می شوند.

یک آنتی بادی از یک ناحیه متغیر و یک ناحیه ثابت تشکیل شده است و به ناحیه ای که بسته به تفاوت آنتی ژن ها به ساختارهای مختلف تغییر می کند، ناحیه متغیر و ناحیه ای که ساختار ثابتی دارد، ناحیه ثابت می گویند.

هر زنجیره سنگین و سبک در یک مولکول ایمونوگلوبولین حاوی یک ناحیه متغیر آمینو ترمینال (V) است که از 100 تا 110 اسید آمینه تشکیل شده است و از یک آنتی بادی به آنتی بادی دیگر متفاوت است. باقیمانده هر زنجیره در مولکول – ناحیه ثابت (C) تنوع محدودی را نشان می‌دهد که دو زیرگروه زنجیره سبک و پنج زیر کلاس زنجیره سنگین را تعریف می‌کند. برخی از زنجیره های سنگین (α، δ، γ) همچنین حاوی یک ناحیه لولای غنی از پرولین هستند. بخش های ترمینال آمینه، مربوط به مناطق V، به آنتی ژن متصل می شوند. توابع موثر توسط حوزه های کربوکسی ترمینال واسطه می شوند. زنجیره‌های سنگین ε و μ، که فاقد ناحیه لولا هستند، حاوی یک دامنه اضافی در وسط مولکول هستند.

CHO نشان دهنده یک گروه کربوهیدرات است که به زنجیره سنگین مرتبط است.

کلاس ها و انواع آنتی بادی

آنتی سرم، سرم حاوی آنتی بادی های اختصاصی آنتی ژن می باشد. 5 نوع – IgG، IgM، IgA، IgD، IgE – (ایزوتیپ) بر اساس نوع منطقه ثابت زنجیره سنگین طبقه بندی می شوند و توزیع و عملکرد متفاوتی در بدن دارند.

تقسیم بندی بر اساس جایگاه

این آنتی بادی‌ها دو دسته هستند.

آنتی بادی های متصل به غشاء که گیرنده های سلول B (BCR) را می سازند. همچنین به عنوان ایمونوگلوبولین های سطحی (sIg) یا ایمونوگلوبولین متصل به غشاء (mIg) شناخته می شود.

سلول‌های B متصل به آنتی‌بادی دارای گیرنده‌هایی بر روی سطح خود هستند که به سلول B اجازه می‌دهند آنتی‌ژن خاصی را که در بدن وجود دارد، شناسایی کند. این باعث فعال شدن سلول‌های B می‌شود.

سلول‌های B تکثیر می شوند و به سلول‌های پلاسما که آنتی‌بادی‌های در گردش را تولید می‌کنند، تمایز می‌یابند. گیرنده سلول B (BCR) به طور معمول از آنتی بادی های IgD یا IgM متصل به سطح تشکیل شده است. با هترودیمرهای Ig-α و Ig-β که توانایی القای انتقال سیگنال را دارند همراه است. یک سلول B دارای حدود 50000-100000 آنتی بادی است.
آنتی‌بادی‌هایی که آزادانه در خون گردش می‌کنند، مکانیسم‌های مؤثر ایمنی هومورال را با جستجو و خنثی کردن آنتی‌ژن‌ها یا علامت‌گذاری آن‌ها برای حذف توسط سلول‌های ایمنی مانند سلول‌های ارائه‌دهنده آنتی‌ژن ارائه می‌کنند.

عملکرد Ab

• IgG محافظت طولانی مدت را فراهم می کند زیرا ماه ها و سال ها پس از حضور آنتی ژنی که باعث تولید آن ها شده است، باقی می ماند.
• IgG در برابر باکتری‌ها، ویروس‌ها محافظت می‌کند، سموم باکتریایی را خنثی می‌کند، سیستم‌های پروتئینی را تحریک می‌کند و آنتی‌ژن‌ها را برای افزایش اثربخشی فاگوسیتوز متصل می‌کند.
• عملکرد اصلی IgA اتصال آنتی ژن ها به میکروب ها قبل از حمله به بافت ها است. آنتی ژن ها را جمع می کند و آنها را در ترشحات نگه می دارد، بنابراین وقتی ترشح دفع می شود، آنتی ژن نیز دفع می شود.
• IgA اولین دفاع برای سطوح مخاطی مانند روده، بینی و ریه ها است.
• IgM در آنتی ژن های گروه خونی ABO در سطح گلبول های قرمز نقش دارد.
• IgM مصرف سلول ها را با فاگوسیتوز افزایش می دهد.
• IgE به ماست سل ها و بازوفیل هایی که در پاسخ ایمنی شرکت می کنند متصل می شود.
• برخی از دانشمندان فکر می کنند که هدف IgE متوقف کردن انگل ها است.
• IgD در سطح سلول های B وجود دارد و در القای تولید آنتی بادی نقش دارد.

برهمکنش آنتی ژن-آنتی بادی

آنتی بادی‌ها دارای مکان های خاصی هستند که اپی توپ های آنتی ژن معروف به سایت های اتصال آنتی ژن را تشخیص می دهند. اینها نواحی روی آنتی بادی‌ها هستند که آنتی ژن به آنتی بادی متصل می شود. آنتی ژن ها دارای ساختارهای سطحی خاصی هستند که به عنوان اپی توپ یا عوامل تعیین کننده آنتی ژن شناخته می شوند. همچنین به طور ناپیوسته مرتب شده اند و متفاوت یا متفاوت هستند.
در طول برخورد با یک آنتی بادی، آنتی ژن به صورت فضایی در محل اتصال آنتی ژن متصل می شود و برهمکنش آنها شبیه به واکنش قفل و کلید آنزیم ها و برهمکنش های سوبسترا است.
این برهمکنش شامل تعدادی نیروهای ضعیف از جمله پیوندهای هیدروژنی، برهمکنش های آبگریز، نیروهای الکترواستاتیک و نیروهای واندروالس است. ضعف این نیروها فقط می تواند به این معنی باشد که میل آنتی بادی به یک آنتی ژن نسبی است. بنابراین، برهمکنش آنتی ژن-آنتی بادی می تواند برگشت پذیر باشد.

علاوه بر این، به این معنی است که نیروهای ضعیف این امکان را برای آنتی بادی فراهم می کند تا با آنتی ژن های مختلف دیگر با قرابت نسبی متفاوت واکنش متقابل ایجاد کند.

“کیمیا زیست گستر نوین” در راستای ارتقاء تولیدات و سطح علمی کشور مبادرت به واردات و توزیع مواد شیمیایی و مصرفی آزمایشگاهی کرده است. هدف مجموعه ما تأمين مواد و تجهيزات مورد نياز در بخش هاى مختلف آزمايشگاهى، تحقيقاتى، بيمارستانى، صنعتى و … مي باشد.