پلی اتیلن اکساید سیگما آلدریچ

پلی اتیلن اکساید = پلی اتیلن اکسید

Poly(ethylene oxide) = PEO

مقدمه

پلیمرها مواد کمکی هستند که سرعت رهاسازی دارو از اشکال دارویی را تغییر می دهند. سیستم تحویل داروی کنترل‌شده مبتنی بر پلیمر هیدروفیل در مقایسه با سیستم تحویل معمولی سودمندتر است زیرا فرکانس دوز را کاهش می‌دهد، کارایی درمانی را بهبود می‌بخشد، عوارض جانبی را کاهش می‌دهد و احتمالاً سازگاری بیمار را افزایش می‌دهد. پلی اتیلن اکساید (PEO)، یک پلیمر آبدوست غیر یونی، یکی از پلیمرهای پرکاربرد برای گسترش آزادسازی دارو است.

شکل زیر ساختار شیمیایی واحد تکرار شونده اکسید اتیلن را نشان می دهد. این واحد تکرارشونده حاوی یک گروه اتیلن آبگریز و اکسیژن آبدوست است که همچنین محل پیوند هیدروژنی است.

ویژگی پلی اتیلن اکساید

پلی (اکسید اتیلن) معمولاً از پلیمریزاسیون حلقه باز اکسید اتیلن بدست می آید. PEO یک پلیمر با وزن مولکولی بالا و غیر یونی است. این ماده آب دوست، خطی و دارای پیوند عرضی نیست و در حلال های آلی بسیار محلول است. PEO ها با پلیمریزاسیون اتیلن اکسید با استفاده از کاتالیزور فلزی سنتز می شوند. آنها در محدوده وزني مولكولي بسيار گسترده، از 200 تا 7.0  در ده به توان 6 گرم در مول وجود دارند و PEO هاي با وزن مولكولي پايين را PEG مي نامند. کاملاً در آب سرد و گرم قابل حل هستند.

• انعطاف پذیری عالی زنجیره پلیمری
• سمیت کم
• قدرت حلالیت بالا
• دمای انتقال شیشه ای پایین

سنتز پلی اتیلن اکساید

پلی اتیلن اکسید (PEO) پلیمری است که از واکنش پلیمریزاسیون (پلی تراکم) اکسید اتیلن و آب کاتالیز شده توسط کاتالیزورهای اسیدی یا بازی تهیه می شود. این واکنش توسط ترکیبات عناصر منیزیم، آلومینیوم یا کلسیم کاتالیز می شود. برای جلوگیری از انعقاد زنجیره های پلیمری از محلول، از افزودنی های شلاته کننده مانند دی متیل گلیوکسیم استفاده می شود.

کاربرد پلی اتیلن اکساید

1. پلی اتیلن اکساید (PEO) به عنوان پلی (اتیلن گلیکول) یا (PEG) نیز شناخته می شود و یکی از معدود پلیمرهایی است که برای استفاده بالینی مورد تایید FDA است.
2. پلیمرهای PEO به عنوان ضخیم‌کننده‌ها، کمک‌های روان‌کاری، تشکیل‌دهنده فیلم، لخته‌سازها و چسب‌ها در کاربردهایی از جمله چسب‌ها، پوشش‌ها، جوهر، تصفیه آب، سرامیک، کاغذسازی، مواد شیمیایی کشاورزی و الکترونیک استفاده می‌شوند. محلول های پلی اتیلن اکساید دارای درجه بالایی از چسبندگی مرطوب و روانکاری هستند.
3. PEO را می توان برای تهیه سیستم های الکترولیت پلیمری برای دستگاه های ذخیره و تبدیل انرژی به دلیل دمای انتقال شیشه ای پایین و توانایی تشکیل کمپلکس با بسیاری از نمک های قلیایی استفاده کرد.
4. به دلیل خاصیت هیدراتاسیون و تورم آن، به طور گسترده ای به عنوان یک پیش ماده برای تهیه میسل های بلوک کوپلیمر برای تحویل دارو و ژن انتخابی استفاده می شود.
5. همچنین می توان از آن برای ساخت غشاهای نانوالیافی برای جذب یون های فلزات سنگین استفاده کرد.

سمیت PEO

PEO دارای “سمیت خوراکی تک دوز بسیار کم” است، حدود 10 گرم در کیلوگرم وزن بدن (خوراکی). به دلیل سمیت کم، PEO در انواع محصولات خوراکی استفاده می شود. این پلیمر به عنوان یک پوشش روان کننده برای سطوح مختلف در محیط های آبی و غیر آبی استفاده می شود.

تفاوت PEO و  PEG

• پلی اتیلن گلیکول یک ترکیب پلی اتری است که از نفت به دست می آید و کاربردهای فراوانی دارد، از تولید صنعتی گرفته تا پزشکی. PEG بسته به وزن مولکولی آن با نام های پلی اتیلن اکساید (PEO) یا پلی اکسی اتیلن (POE) نیز شناخته می شود. ساختار PEG معمولاً به صورت H-(O-CH2-CH2)n-OH بیان می شود.
• PEG، PEO و POE به الیگومر یا پلیمر اکسید اتیلن اشاره دارد. این سه نام از نظر شیمیایی مترادف هستند، اما از نظر تاریخی PEG در زمینه زیست پزشکی ترجیح داده می شود، در حالی که PEO در زمینه شیمی پلیمر رایج تر است.
• از آنجایی که کاربردهای مختلف به طول زنجیره پلیمری متفاوتی نیاز دارد، PEG تمایل دارد به الیگومرها و پلیمرهایی با جرم مولکولی کمتر از 20000 گرم در مول، PEO به پلیمرهایی با جرم مولکولی بالاتر از 20000 گرم در مول و POE به پلیمرهایی با هر جرم مولکولی اشاره کند.
• PEG و PEO بسته به وزن مولکولی آنها در اشکال مختلفی موجود  هستند. در حالی که PEG و PEO با وزن‌های مولکولی متفاوت در کاربردهای مختلف استفاده می‌شوند و خواص فیزیکی متفاوتی دارند (مانند ویسکوزیته) به دلیل اثرات طول زنجیره، خواص شیمیایی آنها تقریباً یکسان است.

کاربرد PEG

“کیمیا زیست گستر نوین” در راستای ارتقاء تولیدات و سطح علمی کشور مبادرت به واردات و توزیع مواد شیمیایی و مصرفی آزمایشگاهی کرده است. هدف مجموعه ما تأمين مواد و تجهيزات مورد نياز در بخش هاى مختلف آزمايشگاهى، تحقيقاتى، بيمارستانى، صنعتى و … مي باشد.

مطالب مفید