سطوح ایمنی زیستی

• ایمنی زیستی پیشگیری از خطر برای سلامت و ایمنی انسان و حفظ محیط زیست و عوامل بیماری زا در نتیجه استفاده برای تحقیق و تجارت ارگانیسم های عفونی یا اصلاح شده ژنتیکی است.
• ایمنی زیستی یک مفهوم مهم در میکروبیولوژی است زیرا فعالیت‌های تحقیقاتی مرتبط با زیست ممکن است شامل دستکاری سلول‌های میکروبی، حیوانی یا گیاهی باشد که ممکن است بیماری‌زا باشند.
• خطرات مرتبط با فعالیت های آزمایشگاهی یا از نمونه ها یا الزامات رویه ای رخ می دهد.
• استفاده از روش های استاندارد میکروبیولوژیکی و استفاده از امکانات مناسب برای سطح خطر پاتوژن به محافظت از محقق در برابر عفونت های آزمایشگاهی کمک می کند.
• بنابراین سطوح ایمنی زیستی برای شناسایی اقدامات حفاظتی مختلفی که باید در محیط آزمایشگاهی برای محافظت از محققان، محیط زیست و میکروارگانیسم ها انجام شود، طراحی شده است.

این سطوح توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تعریف شده است، که در آن هر یک از این سطوح با اقدامات و الزامات ایمنی خاص مشخص شده است. تعیین سطح ایمنی زیستی بر اساس ترکیبی از ویژگی‌های طراحی، تجهیزات، شیوه‌ها و روش‌های مورد نیاز هنگام کار با عوامل گروه‌های خطر مختلف است.

تخصیص یک عامل بیماریزا به سطح ایمنی زیستی برای کارهای آزمایشگاهی باید بر اساس ارزیابی خطر باشد. چنین ارزیابی‌هایی گروه خطر و سایر عوامل را در حین ایجاد سطح ایمنی زیستی مناسب در نظر می‌گیرند. بنابراین، سطوح ایمنی زیستی ممکن است از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت باشد.

طبق CDC، سطوح ایمنی زیستی بسته به خطر مرتبط با میکروارگانیسم و ​​امکانات موجود چهار نوع است:  سطوح مهار از سطح ایمنی زیستی 1 (BSL-1) که پایین ترین سطح است تا سطح 4 (BSL-4) که بالاترین است، متغیر است.

سطح ایمنی زیستی – 1

سطوح ایمنی زیستی 1 سطح مناسبی برای کارهایی است که شامل عواملی است که مشخصه خوبی دارند و شناخته شده نیستند که به طور مداوم باعث بیماری در انسان بالغ با قابلیت ایمنی می شوند و حداقل خطر بالقوه را برای پرسنل آزمایشگاه و محیط زیست ایجاد می کنند. سطح ایمنی زیستی 1 پایین ترین سطح ایمنی است، و بنابراین اقدامات احتیاطی مورد نیاز برای سطح محدود و گسترده نیست. این آزمایشگاه ها فضای عمومی را فراهم می کنند که در آن کار با عوامل زنده ای که با بیماری در بزرگسالان سالم مرتبط نیستند انجام می شود.

الزامات

1. آزمایشگاه های BSL-1 لزوما از ترافیک عمومی ساختمان جدا نیستند.
2. بیشتر کارها معمولاً روی نیمکت‌های باز با استفاده از روش‌های کلی میکروبیولوژیکی انجام می‌شود.
3. طراحی آزمایشگاهی منحصر به فرد یا تجهیزات مهاری مورد نیاز نیست، اما بسته به ارزیابی خطر ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
4. به پرسنل آزمایشگاه باید آموزش خاصی در مورد روش هایی که در آزمایشگاه انجام می شود، ارائه شود، که سپس توسط یک دانشمند با آموزش میکروبیولوژی یا علوم مرتبط نظارت می شود.

اقدامات استاندارد، تجهیزات ایمنی و الزامات امکانات مورد نیاز در BSL-1 به شرح زیر است:

شیوه های استاندارد میکروبیولوژیکی

• سرپرست آزمایشگاه باید سیاست های مربوط به کنترل دسترسی به آزمایشگاه را اجرا کند.
• پرسنل آزمایشگاه باید پس از کار با مواد بالقوه خطرناک و قبل از خروج از آزمایشگاه دست های خود را بشویند.
• فعالیت هایی مانند خوردن، نوشیدن، سیگار کشیدن، استفاده از لنزهای تماسی، استفاده از لوازم آرایشی و نگهداری مواد غذایی در محیط های آزمایشگاهی مجاز نیست.
• لوله گذاری دهان ممنوع است. باید از دستگاه های پیپتینگ مکانیکی استفاده شود.
• تمام مراحلی که باید در آزمایشگاه انجام شود باید از ایجاد پاشش و ذرات معلق در هوا جلوگیری شود.
• سطح کار مانند نیمکت ها باید پس از کار و پس از هر گونه ریختن مواد بیولوژیکی بالقوه خطرناک ضد عفونی شود.
• سرپرست باید اطمینان حاصل کند که تمامی پرسنل آزمایشگاه در حین انجام وظایف خود آموزش های مناسب و اقدامات احتیاطی لازم را کسب کرده اند.

شیوه های ایمنی

هیچ روش ایمنی خاص برای BSL-1 مورد نیاز نیست.

تجهیزات ایمنی

• برای BSL-1 به دستگاه های نگهدارنده خاصی مانند کابینت های ایمنی زیستی نیازی نیست.
• به منظور جلوگیری از آلودگی لباس شخصی، روپوش های آزمایشگاهی، روپوش یا یونیفرم های محافظ توصیه می شود.
• در حین انجام آزمایشات با احتمال زیاد تشکیل آئروسل، می توان از عینک محافظ استفاده کرد.

کاربرد

• سطح ایمنی زیستی-1 معمولاً هنگام انجام آزمایشات بر روی عوامل میکروبی استفاده می شود که شناخته شده نیستند که باعث ایجاد بیماری در افراد دچار نقص ایمنی شوند.
• این آزمایشگاه ها شامل آزمایشگاه هایی است که برای اهداف آموزشی در دانشکده ها و مراکز آموزشی استفاده می شود.

ارگانیسم ها

• ارگانیسم‌های رایجی که به سطح ایمنی زیستی سطح 1 نیاز دارند شامل ارگانیسم‌های کم‌خطری مانند:
• Agrobacterium radiobacter، Aspergillus niger، Bacillus thuringiensis، Escherichia coli strain K12، Lactobacillus acidophilus، Micrococcus leuteus، Neurospora crassa، Pseudomonas fluorescens.

با این حال، نیاز به سطح ایمنی زیستی ممکن است بسته به ارزیابی ریسک پاتوژن متفاوت باشد.

سطح ایمنی زیستی – 2

آزمایشگاه‌های ایمنی زیستی سطح 2 آزمایشگاه‌هایی هستند که برای کارهایی که شامل عوامل میکروبی با خطرات بالقوه متوسط برای پرسنل آزمایشگاه، محیط‌ زیست و عامل هستند، استفاده می‌شوند. با این حال، عوامل عفونی یا سموم ممکن است در صورت استنشاق، بلعیده شدن یا قرار گرفتن تصادفی با پوست، خطر متوسطی داشته باشند. اقدامات احتیاطی مرتبط با سطح ایمنی زیستی-2 نسبتاً گسترده تر از BSL-1 است، اما آزمایشگاه های BSL-1 و BSL-2 عموماً آزمایشگاه های پایه در نظر گرفته می شوند.

الزامات

1. آزمایشگاه های BSL-2 مانند آزمایشگاه های BSL-1 لزوماً از الگوهای عمومی ترافیک در ساختمان جدا نیستند.
2. با این حال، در حالی که آزمایشات BSL-2 در حال انجام است، دسترسی به آزمایشگاه محدود است.
3. بازرسی سالانه آزمایشگاه ها نیز بخش مهمی از الزامات BSL-2 است. اینها ممکن است شامل تغییر فیلترها یا تعویض برخی از دستگاه ها باشد.
4. این کار بیشتر روی نیمکت های استریل شده انجام می شود، به جز برخی از فرآیندهایی که ممکن است ذرات معلق در هوا را تشکیل دهند. دومی در کابینت های ایمنی انجام می شود.
5. اقدامات احتیاطی که در BSL-2 باید رعایت شود شامل تمام اقدامات احتیاطی BSL-1 و برخی اقدامات احتیاطی اضافی است.

شیوه های استاندارد میکروبیولوژیکی

• کلیه پرسنل آزمایشگاه باید پس از استفاده از میکروارگانیسم های زنده و قبل از خروج از آزمایشگاه دست های خود را بشویند.
• خوردن، آشامیدن، سیگار کشیدن و استفاده از لنزهای تماسی در آزمایشگاه اکیداً ممنوع است.
• به جای پیپتینگ دهانی باید پیپتینگ مکانیکی انجام شود.
• تمام کشت های آلوده، ظروف شیشه ای، ظروف پلاستیکی و زباله های آلوده بیولوژیکی باید به عنوان خطرات زیستی در نظر گرفته شوند و در نتیجه اتوکلاو شوند.
• سطوح کار باید در پایان روز یا پس از هر گونه ریختن یا پاشیده شدن با مواد ضد عفونی کننده ضد عفونی شود.
• سرنگ‌ها و سوزن‌های زیرپوستی استفاده‌شده، پیپت‌های پاستور، تیغ‌های تیغ، شیشه‌های شکسته آلوده و ویال‌های خون به‌عنوان زباله‌های پزشکی در نظر گرفته می‌شوند و در ظروف دفع مواد تیز مقاوم در برابر سوراخ دور ریخته می‌شوند.

شیوه های ایمنی

• افرادی که در معرض خطر ابتلا به عفونت‌هایی مانند افراد با سیستم ایمنی ضعیف و افراد باردار هستند، نباید اجازه ورود به آزمایشگاه‌های BSL-2 را در حالی که آزمایشگاه‌ها در محل کار هستند، داشته باشند.
• بازبینی سالانه کتابچه راهنمای BSL-2 باید برای به روز رسانی دستورالعمل ها انجام شود.
• سیاست ها و رویه های مستندی باید ایجاد شود که ورود به افرادی را محدود کند که از خطرات احتمالی اطلاع دارند و به طور مناسب آموزش دیده اند.
• نماد خطر زیستی روی قطعاتی از تجهیزات قرار می گیرد که در آن مواد خطرناک زیستی استفاده یا ذخیره می شود.

تجهیزات ایمنی

• کتهای محافظ باید هنگام ورود به آزمایشگاه پوشیده شوند و سپس برداشته شده و در پس از کار آزمایشگاه نگهداری شوند.
• طراحی آزمایشگاه باید به گونه ای باشد که بتوان آن را به راحتی با حداقل گوشه ها و گوشه ها تمیز و ضد عفونی کرد.
• هر زمان که کار با مواد زیستی خطرناک انجام می شود، درهای آزمایشگاه باید بسته شود.
• اتوکلاو باید در دسترس باشد.

کاربرد

• آزمایشگاه‌های سطح ایمنی زیستی ۲ بیشتر برای تجزیه و تحلیل معمول و کشت عوامل با خطر متوسط استفاده می‌شوند.
• علاوه بر این، برخی از آزمایشگاه‌هایی که برای اهداف آموزشی و تمرینی استفاده می‌شوند، آزمایشگاه‌های BSL-2 نیز هستند.

ارگانیسم ها

ارگانیسم هایی که به آزمایشگاه های BSL-2 نیاز دارند عبارتند از سویه های بیماری زا

E. coli, Staphylococcus, Salmonella, Plasmodium falciparum, Toxoplasma, and Herpes Simples Viruses.

با این حال، تخصیص موجودات زنده به آزمایشگاه ها بسته به ارزیابی خطر ممکن است متفاوت باشد.

سطح ایمنی زیستی – 3

سطوح ایمنی زیستی 3 (BSL-3) سطحی است که در آن کار با عواملی انجام می شود که ممکن است باعث ایجاد بیماری شدید یا بالقوه کشنده از طریق استنشاق یا تشکیل آئروسل برای پرسنل شود و حتی ممکن است محیط را آلوده کند.
وظایفی که در آزمایشگاه های BSL-3 انجام می شود شامل عوامل بومی یا عجیب و غریب است که در آن پتانسیل عفونت توسط آئروسل ها زیاد است و بیماری ممکن است عواقب کشنده ای داشته باشد.
تلقیح خودکار و بلع خطرات اولیه برای پرسنل کار با این عوامل در این سطح ایجاد می کند.
کار در چنین آزمایشگاه‌هایی به پرسنل آزمایشگاهی با آموزش‌های خاص در زمینه مقابله با عوامل بیماری‌زا و بالقوه کشنده، همراه با سرپرستان و دانشمندانی که در کار با عوامل عفونی و روش‌های مرتبط با آن مهارت دارند، نیاز دارد.

الزامات

1. آزمایشگاه‌های مهار سطح 3 ایمنی زیستی برای حیوانات و تحقیقات چالش‌برانگیزترین امکانات سطح مهار برای طراحی و بهره‌برداری هستند.
2. این آزمایشگاه‌ها باید برای استفاده قبل از بهره‌برداری اولیه و متعاقباً براساس یک برنامه سالانه یا پس از تغییر برنامه، نوسازی یا جایگزینی اجزای سیستم که ممکن است بر محیط عملیاتی آزمایشگاه تأثیر بگذارد، تأیید شوند.
3. آزمایشگاه های BSL-3 را آزمایشگاه مهار نیز می نامند زیرا برای محافظت از پرسنل، عامل میکروبی و محیط زیست به تجهیزات مهاری نیاز دارند.
4. الزامات BSL-3 شامل کلیه الزامات آزمایشگاه های BSL-1 و BSL-2 به همراه برخی ویژگی های طراحی اضافی و تجهیزات ویژه می باشد.

شیوه های استاندارد میکروبیولوژیکی

• ورود به آزمایشگاه‌های BSL-3 محدود به افرادی است که آموزش مناسب در کار با ارگانیسم‌های BSL-3 دارند که همه آنها توسط سرپرست آزمایشگاه انتخاب می‌شوند.
• علاوه بر رویه‌های عمومی و شیوه‌های آزمایشگاهی، سرپرست همچنین سیاست‌های اضافی را برای محدود کردن ورود به آزمایشگاه تدوین می‌کند.
• تمام مراحلی که باید در BSL-3 انجام شود باید در یک کابینت ایمنی زیستی انجام شود تا از قرار گرفتن آئروسل ها در معرض پرسنل آزمایشگاه جلوگیری شود.
• پرسنل شاغل در آزمایشگاه باید قبل از ورود به آزمایشگاه از تجهیزات حفاظت فردی استفاده کرده و قبل از خروج آنها را خارج کنند.
• سطوح کار و سینک ظرفشویی باید یک بار در هر شیفت کاری یا پس از هر گونه ریختن یا پاشیده شدن آلودگی زدایی شوند.
• آزمایشگاه‌های BSL-3 باید از ترافیک عمومی ساختمان جدا شوند تا ورود به آزمایشگاه‌ها همیشه محدود شود.

شیوه های ایمنی

• درهای آزمایشگاه BSL-3 همیشه با علائم BSL-3 مناسب در خارج از مجموعه، همراه با یک علامت جهانی خطر زیستی و اطلاعات تماس اضطراری بسته است.
• پرسنل آزمایشگاه باید نظارت پزشکی داشته باشند و ایمن سازی مناسب را برای عواملی که در آزمایشگاه به کار می روند یا به طور بالقوه موجود هستند ارائه دهند.
• هر موسسه باید جمع آوری و نگهداری نمونه های سرم از پرسنل در معرض خطر را در نظر بگیرد.
• یک کتابچه راهنمای ایمنی زیستی مخصوص آزمایشگاه، که در دسترس و در دسترس همه باشد، باید تهیه و به عنوان یک سیاست اتخاذ شود.
• سرپرست آزمایشگاه باید قبل از کار با عوامل BSL-3، نشان دادن مهارت در شیوه های استاندارد و میکروبیولوژیکی خاص توسط همه پرسنل آزمایشگاه را بررسی کند.
• مواد بالقوه خطرناک باید در یک ظرف یا ویال بادوام و ضد نشت در حین جمع‌آوری، پردازش، ذخیره‌سازی یا حمل و نقل در یک مرکز قرار داده شوند.
• کلیه تجهیزات آزمایشگاهی باید به طور معمول پس از کار یا پس از هرگونه ریزش یا پاشیده شدن آلودگی زدایی شوند.
• کتابچه راهنمای ایمنی زیستی آزمایشگاهی باید رویه هایی را که در صورت قرار گرفتن در معرض مواد عفونی اتخاذ می شود، تعریف کند، و باید مطابق با آنها رفتار شود.
• هیچ کاری در آزمایشگاه های BSL-3 نباید روی نیمکت باز یا ظرف باز انجام شود. تمام فعالیت‌های مربوط به عوامل عفونی باید در کابینت‌های ایمنی زیستی یا سایر دستگاه‌های مهار فیزیکی انجام شود.

تجهیزات ایمنی

• کابینت های ایمنی زیستی باید برای دستکاری همه عوامل عفونی استفاده شود.
• وسایل حفاظت فردی مانند تجهیزات حفاظت فردی، کت، دستکش و محافظ تنفسی باید هنگام ورود به آزمایشگاه پوشیده شوند و سپس قبل از خروج از آن خارج شوند.
• هوای جاری در آزمایشگاه نباید به هیچ منطقه ای از آزمایشگاه چرخش داده شود و قبل از تخلیه به بیرون باید با فیلتر HEPA فیلتر شود.
• فیلترها، راهنماها، تجهیزات، لوله های خلاء، اتوکلاوها و غیره باید سالیانه بازنگری شوند.

کاربرد

• آزمایشگاه های BSL-3 برای امکانات بالینی، تشخیصی، آموزشی، تحقیقاتی یا تولیدی استفاده می شوند.
• این آزمایشگاه ها برای جابجایی و دستکاری عوامل بسیار عفونی که اثرات شدیدی بر سلامت پرسنل دارند استفاده می شود.
• اینها برای مطالعات در مورد اثرات عوامل عفونی و سموم مختلف و اثرات آنها استفاده می شود.

ارگانیسم ها

• پاتوژن هایی که نیاز به آزمایشگاه BSL-3 دارند عبارتند از HIV، آنفولانزای H1N1، یرسینیا پستیس، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، سارس، ویروس هاری، ویروس نیل غربی، ریکتس و غیره.

با این حال، قرار دادن ارگانیسم ها در سطوح مختلف ایمنی زیستی ممکن است به تعویق بیفتد و همچنین باید پس از ارزیابی خطر تعیین شود.

سطح ایمنی زیستی – 4

سطح ایمنی زیستی 4 بالاترین سطحی است که هنگام کار با عوامل عفونی خطرناک استفاده می شود که خطر بالای فردی و همچنین محیطی را در قالب بیماری های تهدید کننده زندگی، انتقال آئروسل یا خطر ناشناخته انتقال ایجاد می کنند. آزمایشگاه‌های BSL-4 اغلب در هنگام دست‌کاری و دستکاری پاتوژن‌های گروه خطر 4 که بسیار خطرناک هستند، بدون واکسن یا درمان شناخته‌شده هستند و نیاز به اقدامات احتیاطی شدید در حین کار دارند، استفاده می‌شوند.

آزمایشگاه های BSL-4 دو نوع هستند. آزمایشگاه کابینت  ( cabinet laboratory ) که در آن تمام کارها در کابینت ایمنی زیستی کلاس III یا محفظه فیزیکی مشابه با اقدامات احتیاطی بسیار دقیق فرموله شده انجام می شود و آزمایشگاه کت و شلواری ( suit laboratory ) که در آن همه پرسنل آزمایشگاه ملزم به پوشیدن لباس های محافظ تمام بدن و هوا به شکل PPE هستند.

الزامات

1. الزامات آزمایشگاه های BSL-4 با طراحی آزمایشگاهی خاص، روش های آموزشی، و تجهیزات بسیار حفاظتی و تجهیزات شخصی بسیار گسترده است.
2. این آزمایشگاه‌ها باید برای استفاده قبل از بهره‌برداری اولیه و متعاقباً براساس یک برنامه سالانه یا پس از تغییر برنامه، نوسازی یا جایگزینی اجزای سیستم که ممکن است بر محیط عملیاتی آزمایشگاه تأثیر بگذارد، تأیید شوند.
3. آزمایشگاه‌های BSL-4 به عنوان آزمایشگاه‌های حداکثر مهار نیز شناخته می‌شوند، زیرا دارای موانع ثانویه برای جلوگیری از فرار مواد خطرناک به محیط هستند.
4. آزمایشگاه های BSL-4 باید الزامات همه BSL-2 ، BSL-1 و BSL-3 را همراه با اقدامات احتیاطی خاص دیگر رعایت کنند.

شیوه های استاندارد میکروبیولوژیکی

هیچ کاری که در BSL-4 انجام می شود نباید روی نیمکت باز انجام شود. ایستگاه های کاری، تجهیزات و سینک ها باید پس از کار استریل شوند.
پرسنل آزمایشگاه باید در تجهیزات محافظی باشند که ممکن است شامل تجهیزات حفاظتی تمام بدن، دستکش، ماسک و کت باشد.
درهای آزمایشگاه ها باید همیشه بسته باشد و آزمایشگاه به دور از ترافیک عمومی ساختمان قرار گیرد.
از فعالیت هایی مانند نوشیدن، خوردن، و پیپتینگ دهانی باید به هر قیمتی اجتناب شود. فقط افرادی که در کار با ارگانیسم های BSL-4 و تجهیزات موجود در آزمایشگاه آموزش دیده اند باید اجازه ورود به آزمایشگاه را داشته باشند.

شیوه های ایمنی

• مواد بیولوژیکی زنده یا دست نخورده که باید از کابینت کلاس III در یک BSL-4 خارج شوند در یک ظرف اولیه نشکن و مهر و موم شده با یک ظرف ثانویه نشکن و مهر و موم شده منتقل می شوند.
• هیچ ماده ای، به جز مواد بیولوژیکی که قرار است در حالت زنده یا سالم باقی بمانند، از آزمایشگاه BSL-4 خارج نمی شوند، مگر اینکه قبل از خروج از مرکز، اتوکلاو شده یا عفونی شده باشند.
• فقط افرادی مجاز به ورود هستند که حضور آنها در مرکز برای فرآیندهای میکروبیولوژیکی یا اهداف پشتیبانی لازم است. افرادی که در معرض افزایش خطر ابتلا به عفونت هستند یا ممکن است عفونت برای آنها خطرناک باشد، اجازه حضور در آزمایشگاه را ندارند.
• پرسنل تنها پس از تعویض لباس و از طریق اتاق های دوش می توانند وارد و خروج از مرکز شوند.
• هنگامی که آزمایشگاه BSL-4 در محل کار است یا زمانی که مواد عفونی یا حیوانات آلوده در آزمایشگاه وجود دارند، یک علامت هشدار دهنده خطر همراه با نماد جهانی خطر زیستی روی همه درهای دسترسی قرار می گیرد.
• سیستمی برای گزارش حوادث آزمایشگاهی، قرار گرفتن در معرض، و نظارت پزشکی بیماری های احتمالی مرتبط با آزمایشگاه راه اندازی شده است.

تجهیزات ایمنی

• یک کابینت ایمنی بیولوژیکی کلاس III یا کابینه ایمنی بیولوژیکی کلاس I یا II که به همراه لباس‌های پرسنل یک‌تکه تهویه‌شده توسط یک سیستم پشتیبانی حیاتی استفاده می‌شود، باید در BSL-4 در حین انجام کلیه مراحل در مرکز وجود داشته باشد.
• دیوارها، کف و سقف آزمایشگاه ها باید یک پوسته داخلی مهر و موم شده تشکیل دهند که بخور را تسهیل می کند و ضد حیوانات و حشرات است.
• یک اتوکلاو دو درب برای ضدعفونی کردن موادی که از محل خارج می شوند قرار داده شده است.
• هوای خروجی از تاسیسات قبل از تخلیه به بیرون از طریق فیلترهای HEPA فیلتر می شود تا از ورود آن به ساختمان های اشغالی و ورودی های هوا جلوگیری شود.

کاربرد

• آزمایشگاه های BSL-4 برای کارهای تشخیصی و تحقیقاتی بر روی پاتوژن های به راحتی قابل انتقال که باعث بیماری های کشنده می شوند استفاده می شود.
• از این آزمایشگاه ها برای میکروب های بیماری زا جدید و ناشناخته استفاده می شود که هیچ واکسن یا درمانی برای آنها در دسترس نیست.
• آنها همچنین برای تأسیسات بالینی و تولیدی استفاده می شوند که به تکنیک های بسیار پیچیده و فرآیندهای پیشرفته نیاز دارند.

ارگانیسم ها

پاتوژن های سطح BSL-4 شامل ارگانیسم های گروه خطر IV مانند ویروس ابولا، SARS-CoV-2 ، ویروس انسفالیت اروپای مرکزی، ویروس های هموراژیک و غیره است.

“کیمیا زیست گستر نوین” در راستای ارتقاء تولیدات و سطح علمی کشور مبادرت به واردات و توزیع مواد شیمیایی و مصرفی آزمایشگاهی کرده است. هدف مجموعه ما تأمين مواد و تجهيزات مورد نياز در بخش هاى مختلف آزمايشگاهى، تحقيقاتى، بيمارستانى، صنعتى و … مي باشد.