تست بندیکت

تست بندیکت برای آزمایش کربوهیدرات های ساده استفاده می شود. آزمایش بندیکت قندهای احیاکننده (مونوساکاریدها و برخی دی ساکاریدها) را که دارای گروه های عاملی کتون یا آلدهید آزاد هستند، شناسایی می کند. محلول بندیکت را می توان برای آزمایش وجود گلوکز در ادرار استفاده کرد. این آزمایش بر اساس معرف بندیکت (همچنین به عنوان محلول بندیکت شناخته می شود) است که مخلوط پیچیده ای از سیترات سدیم، کربنات سدیم و پنتا هیدرات سولفات مس (II) می باشد.

برخی از قندها مانند گلوکز قندهای احیا کننده نامیده می شوند زیرا قادر به انتقال هیدروژن (الکترون) به ترکیبات دیگر هستند که به این فرآیند احیا می گویند. هنگامی که قندهای احیا کننده با معرف Benedicts مخلوط شده و حرارت داده می شود، یک واکنش کاهش باعث تغییر رنگ معرف Benedicts می شود. رنگ آن بسته به مقدار و نوع شکر از سبز تا قرمز تیره (آجری) یا قهوه ای زنگ زده متغیر است.

معرف کمی بندیکت حاوی تیوسیانات پتاسیم است و برای تعیین میزان قند کاهنده استفاده می شود. این محلول یک رسوب تیوسیانات مس را تشکیل می دهد که سفید است و می تواند در تیتراسیون استفاده شود. تیتراسیون باید با محلول گلوکز 1% به جای نمونه برای کالیبراسیون تکرار شود.

اصل آزمون بندیکت

هنگامی که محلول بندیکت و کربوهیدرات های ساده گرم می شوند، محلول به قرمز نارنجی / قرمز آجری تغییر می کند. این واکنش به دلیل خاصیت کاهشی کربوهیدرات های ساده ایجاد می شود. یون‌های مس (II) در محلول بندیکت به یون‌های مس (I) کاهش می‌یابد که باعث تغییر رنگ می‌شود.

اکسید مس قرمز (I) تشکیل شده در آب نامحلول است و از محلول رسوب می کند. با افزایش غلظت قند کاهنده، رنگ نهایی به قرمز آجری نزدیک‌تر می‌شود و رسوب بیشتری تشکیل می‌شود. گاهی اوقات یک جامد قرمز آجری، اکسید مس، از محلول رسوب می کند و در انتهای لوله آزمایش جمع می شود.

کربنات سدیم شرایط قلیایی مورد نیاز برای واکنش ردوکس را فراهم می کند. سیترات سدیم با یون های مس (II) کمپلکس می شود تا در طول ذخیره سازی به یون های مس (I) تبدیل نشوند.

کربوهیدرات های پیچیده مانند نشاسته با آزمایش بندیکت واکنش مثبت نشان نمی دهند مگر اینکه از طریق گرما یا هضم تجزیه شوند . دی ساکارید یک قند غیر احیا کننده است و همچنین با ید یا با معرف بندیکت واکنش نمی دهد. شکر باید به اجزای آن گلوکز و فروکتوز تجزیه شود سپس آزمایش گلوکز مثبت است اما آزمایش نشاسته همچنان منفی است.

ترکیب و تهیه محلول بندیکت

محلول بندیکت یک محلول قلیایی آبی است که برای آزمایش حضور گروه عاملی آلدئید – CHO استفاده می شود. یک لیتر محلول بندیکت را می توان از 100 گرم کربنات سدیم بی آب، 173 گرم سیترات سدیم و 17.3 گرم پنتا هیدرات سولفات مس (II) تهیه کرد.

مراحل تست بندیکت

1. تقریباً 1 میلی لیتر از نمونه در یک لوله آزمایش تمیز قرار داده می شود.
2. 2 میلی لیتر (10 قطره) از معرف بندیکت (CuSO4) در لوله آزمایش قرار داده می شود.
3. سپس محلول در یک حمام آب جوش به مدت 3-5 دقیقه گرم می شود.
4. تغییر رنگ در محلول لوله های آزمایش یا تشکیل رسوب را مشاهده کنید.

تفسیر نتیجه آزمون بندیکت

تست بندیکت مثبت: تشکیل یک رسوب مایل به قرمز در عرض سه دقیقه. قندهای کاهنده موجود مثال: گلوکز
تست بندیکت منفی: بدون تغییر رنگ (آبی می ماند). عدم وجود قندهای کاهنده مثال: ساکارز.

“کیمیا زیست گستر نوین” در راستای ارتقاء تولیدات و سطح علمی کشور مبادرت به واردات و توزیع مواد شیمیایی و مصرفی آزمایشگاهی کرده است. هدف مجموعه ما تأمين مواد و تجهيزات مورد نياز در بخش هاى مختلف آزمايشگاهى، تحقيقاتى، بيمارستانى، صنعتى و … مي باشد.