تجزیه زیستی

تجزیه زیستی یک فرآیند طبیعی است، در حالی که زیست پالایی یک فرآیند بیوتکنولوژیکی ساخت دست بشر است.

biodegradation به تجزیه مواد آلی اشاره دارد و زیست پالایی به تجزیه آلاینده های سمی محیطی به مولکول های ساده تر اشاره دارد. عامل مشترک بین هر دو فرآیند استفاده از میکروارگانیسم ها برای انجام واکنش شیمیایی مورد نیاز در تجزیه مواد پیچیده است. این مقاله دانش عمیقی از هر دو فرآیند ارائه می دهد.

تجزیه زیستی چیست؟

تجزیه بیولوژیکی تجزیه مواد آلی یا مواد بزرگتر به مواد کوچکتر و ساده تر از طریق کاهش کاتالیزشده بیولوژیکی در حضور میکروارگانیسم های زنده است.

Biodegradation یک اصطلاح کلی است که برای هرگونه تغییر یا شکست در بستری که از نظر بیولوژیکی واسطه است استفاده می شود.

مواد زیست تخریب پذیر می توانند توسط میکروب ها در حضور اکسیژن (هوازی) یا در غیاب اکسیژن (بی هوازی) تجزیه شوند. تقریباً هر ماده زنده یا غیر زنده در معرض تجزیه زیستی قرار می گیرد. تنها عنصر کلیدی “مدت” تجزیه آن ماده است. اتحادیه اروپا یک زیست تخریب پذیری استاندارد برای موادی تعیین کرده است که 90 درصد ماده اولیه با واکنش های بیولوژیکی ظرف شش ماه به آب، مواد معدنی و دی اکسید کربن تجزیه می شود.

این فرآیند توسط فعالیت های متابولیکی و آنزیمی میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها، مخمرها و قارچ ها ایجاد می شود. میکروارگانیسم ها بر اساس نوع ماده و محیط از هر دو حالت برای تجزیه زیستی پیروی می کنند. آنها معدنی سازی و کمتابولیسم هستند. کانی سازی یک تخریب کامل آلاینده های آلی است که در آن موجودات زنده از ماده به عنوان تنها منبع کربن برای تولید انرژی استفاده می کنند. در حالی که در کمتابولیسم مشاهده می شود که تخریب با افزودن یک بستر رشد به عنوان منبع اولیه کربن و انرژی برای شروع تجزیه ماده انجام می شود. برخی از میکروب‌های طبیعی فعالیت کاتابولیک بسیار خوبی برای تبدیل و تجزیه طیف وسیعی از ترکیبات مانند بی‌فنیل‌های پلی کلره، هیدروکربن‌ها (مانند روغن‌ها)، رادیونوکلئیدها، فلزات و غیره نشان می‌دهند.

Biodegradation به عنوان یکی از مطلوب ترین و پایدارترین اقدامات برای حذف هر گونه ماده آلی پیچیده نامیده می شود و اغلب از نظر اکولوژی، محیط طبیعی و مدیریت پسماند مورد توجه قرار می گیرد.

آلاینده های زیست تخریب پذیر

از زمان انقلاب صنعتی و با افزایش استاندارد زندگی، ترکیبات آلی بسیار سمی متعددی مانند سوخت‌ها، هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای (PAHs)، رنگ‌ها، آفت‌کش‌ها و برخی مواد شیمیایی مصنوعی مانند رادیونوکلئیدها سنتز و برای استفاده در محیط برای مدت زمان طولانی برای کاربرد مستقیم یا غیر مستقیم به بازار عرضه شدند. این ترکیبات سمی و پیچیده برای فلور بومی به سختی پس از انتشار در محیط تجزیه می شوند. برخی از آلاینده های آلی در زیر ذکر شده‌است.

هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای (PAHs)

هیدروکربن ها مولکول های آلی هستند که از هیدروژن و کربن به عنوان واحدهای عملکردی اولیه یک ترکیب تشکیل شده‌اند. آنها یا در طبیعت آلیفاتیک (ترکیبات خطی و شاخه دار) یا معطر (ترکیبات با حلقه بنزن) هستند. ترکیبات آلیفاتیک شامل آلکان ها، آلکن ها و آلکین ها هستند، در حالی که ترکیبات معطر شامل یک حلقه بنزن مانند فنل ها، تولوئن و غیره هستند.

PAH ها به عنوان یک آلاینده آلی مهم در کلاس “آلاینده های آلی آبگریز (HOCs)” طبقه بندی شده‌اند که به راحتی در رسوبات، خاک و هوا یافت می شود.

آنها به طور طبیعی در بنزین، نفت خام و زغال سنگ وجود دارند.
آنها را می توان با سوزاندن زغال سنگ و چوب و همچنین هنگام پختن گوشت در حرارت بالا تشکیل داد.

PAH ها می توانند به راحتی به آن متصل شوند و ذرات ریز را تشکیل دهند که می توانند در موجودات انباشته شوند. در ایالات متحده، یک PAH ساخته دست بشر به نام «نفتالین» برای ساختن گلوله‌های بید و سایر مواد شیمیایی استفاده می‌شود. کشیدن سیگار همچنین بسیاری از PAH ها را در محیط آزاد می کند.

بی فنیل های پلی کلره (PCBs)

PCB ها به عنوان مواد شیمیایی مصنوعی با بافت روغنی، بدون طعم و بو و رنگ زرد طبقه بندی می شوند. در هوا، آب، رسوبات و خاک در سراسر جهان یافت می شود.

آنها از نظر شیمیایی مخلوط های بسیار پایدار، بسیار مقاوم در برابر دماهای بالا، غیر قابل اشتعال و دارای خواص عایق الکتریکی هستند. با توجه به این ویژگی ها، آنها به طور گسترده در تجهیزات هیدرولیک و الکتریکی، به عنوان نرم کننده در محصولات لاستیکی و به عنوان رنگدانه در رنگ ها استفاده می شوند.

پس از رها شدن در محیط، به راحتی از طریق هوا و خاک در فواصل طولانی پخش می شوند و در جو پایدار می شوند. انسان به طور کلی با مصرف گوشت، ماهی، محصولات لبنی، میوه ها و سبزیجات آلوده در معرض PCB ها قرار می گیرد.

آنها جذب و در بافت چربی ذخیره می شوند که می تواند باعث سرطان شود و به عنوان یک اختلال غدد درون ریز عمل کند. سطوح PCB در زنجیره غذایی و محیط زیست از زمان ممنوعیت آن در سال 1977 به دلیل قرار گرفتن در معرض آن که منجر به اثرات نامطلوب بر سلامتی شد، کاهش یافته است.

آفت کش ها

مفهوم آفت کش ترکیبی از ترکیبات سمی است که پاتوژن ها را هدف قرار می دهد و برای عوامل غیر بیماری زا مانند انسان و حیوانات بی خطر است. آنها به دسته ای از مواد شیمیایی تعلق دارند که شامل علف کش ها، قارچ کش ها، جونده کش ها، نرم تن کش ها، تنظیم کننده های رشد گیاهان، حشره کش ها و نماتدکش ها هستند که برای تنظیم رشد علف های هرز، کشتن آفات و پیشگیری از بیماری ها استفاده می شود.

استفاده از آفت کش ها باعث افزایش بهره وری محصولات زراعی و پیشگیری از بیماری های ناقل می شود. ایالات متحده یکی از بزرگترین تاجران، تولید کنندگان و مصرف کنندگان جهان است.

آفت کش ها برای ارگانیسم های غیرهدف خطرات جدی برای سلامتی ایجاد می کنند زیرا به راحتی حلالیت در چربی و تجمع زیستی دارند. معرفی آفت کش ها منجر به کاهش جمعیت زئوپلانکتون ها و فیتوپلانکتون ها می شود. آنها می توانند عصبی و سرطان زا باشند و باروری را در ماهی ها، بی مهرگان، حشرات، پستانداران و دوزیستان کاهش دهند.

استفاده منظم از حضور آنها باعث ایجاد مقاومت در برابر آفات و کاهش سمیت آنها می شود. تجزیه بیولوژیکی آفت کش ها بیشتر توسط میکروارگانیسم های خاک که از آن به عنوان منبع غذایی استفاده می کنند انجام می شود،

رنگ ها

آنها در طیف وسیعی از صنایع مانند لوازم آرایشی، نساجی، داروسازی، محصولات لاستیکی و غیره کاربرد دارند.

بیشترین رنگ مورد استفاده رنگهای آزو هستند که حاوی آمین دیازوتیزه همراه با فنل یا یک گروه آمین و گروههای تک یا چند آزو (–N=N–) هستند.
میکروارگانیسم‌ها دارای آنزیم‌های کاهش‌دهنده اکسیداسیون بالقوه و توانایی متابولیسم دینامیکی هستند که به آنها اجازه می‌دهد از رنگ‌هایی با ترکیبات بیگانه‌بیوتیک پیچیده به‌عنوان یک بستر استفاده کنند و به رنگ‌زدایی مکان‌های آلوده کمک کنند.

رادیونوکلئیدها و فلزات سنگین

یک اتم دارای یک هسته بسیار ناپایدار با توانایی انتقال انرژی اضافی در طول فرآیند تابش است که در آن تحت واپاشی رادیواکتیو برای تولید ذرات آلفا یا بتا زیر اتمی یا انتشار پرتوهای گاما قرار می‌گیرند. تخریب میکروبی رادیونوکلئیدها منجر به تشکیل ترکیبات سمی کمتر و پایدارتر می شود.

فلزات سنگین مانند آرسنیک، کادمیوم، کروم و غیره را نمی توان مانند ترکیبات آلی از بین برد، اما می تواند به اشکال پایدار تبدیل شود. مکانیسم اعمال‌شده توسط میکروب ها شامل موارد زیر است:

بیولیچینگ – بسیج فلزات سنگین از طریق واکنش های متیلاسیون یا دفع اسیدهای آلی
جذب زیستی – جذب فلز در سطح سلول.
واکنش‌های ردوکس کاتالیز‌شده توسط آنزیم
و تجمع درون سلولی فلزات سنگین.

استخراج فلزات سنگین را می توان با بازیابی رسوب فلزات از نمونه های میکروبی به دست آورد.

میکروارگانیسم در تجزیه زیستی و تأثیر آنها

در طبیعت، تجزیه زیستی یک فرآیند طبیعی است که برای بازیافت زباله ها و تجزیه ترکیبات آلی پیچیده و سمی به شکل بسیار ساده تری انجام می شود که می تواند به عنوان منبع غذایی توسط سایر موجودات مورد استفاده مجدد قرار گیرد. میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها، قارچ ها و مخمرها رایج ترین گونه هایی هستند که به فرآیند تجزیه زیستی کمک می کنند.

سویه باکتریایی

سویه های باکتریایی از جنس کلبسیلا، انتروباکتر، باسیلوس، استافیلوکوک، اسینتوباکتر و غیره به دسته تخریب هیدروکربن ها تعلق دارند. باکتری ها یک ارگانیسم کلیدی در فرآیند تجزیه زیستی را تشکیل می دهند که به راحتی می توان آنها را از هر مکانی جدا کرد.

جنس سویه های گرم منفی مانند سودوموناس، آئروموناس و غیره، تجزیه بیولوژیکی هیدروکربن های آروماتیک را انجام می دهند. جمعیت مخلوطی از سویه‌های باکتریایی برای تجزیه آلاینده‌ها مناسب‌تر است، زیرا می‌توانند به راحتی اطلاعات ژنتیکی مربوط به آنزیم‌ها و مسیرهای تخریب‌کننده را به اشتراک بگذارند.
تخریب PCB به صورت هوازی و بی هوازی توسط واکنش های ردوکس و دی هالوژناسیون انجام می شود. فعالیت تخریب PCB توسط سویه های گرم مثبت (مانند رودوکوک، باسیلوس، میکروباکتریوم و غیره) و سویه های گرم منفی (جنس های سودوموناس، اسفنگوموناس، رالستونیا و غیره) نشان داده می شود.

تجزیه PCB شامل این چهار آنزیم بی فنیل دهیدروژناز، دی هیدرو دیول دهیدروژناز، 3،2-دی هیدروکسی بی فنیل دهیدروژناز و هیدرولاز می شود.

آفت کش هایی مانند DDT (دیکلرودی فنیل تری کلرواتان) توسط سویه های باکتری استافیلوکوکوس و استنوتروفوموناس تجزیه می شوند و باکتری تخریب کننده آفت کش کلرپیریفوس Providencia stuartii است.

فلزات سنگین از طریق یک فرآیند کاهش متمایز کننده فلزات تبدیل می شوند که در آن گونه های باکتریایی از فلزات به عنوان گیرنده الکترون پایانی در طول واکنش های تنفسی استفاده می کنند.

باکتری های محرک رشد گیاه (PDPB و PGBR)

این باکتری ها را می توان به طور کلی در گیاهان به طور طبیعی، در ریشه یا نزدیک آنها یافت. آنها برای گیاهان غیر بیماریزا هستند و به رشد و نمو گیاهان کمک می کنند. گیاهان و باکتری‌های محرک رشد گیاهان در روابط متقابلی زندگی می‌کنند که در آن گیاهان سرپناه و منابع غذایی می‌دهند و باکتری‌ها در عوض به متابولیسم مواد سمی که می‌توانند توسط گیاهان استفاده شوند کمک می‌کنند.

گونه های سودوموناس و باسیل لیسینی فعالیت تخریبی هیدروکربن PAH را نشان می دهند که از گیاهان آزاد می شود.
سویه‌های جنس Luteibacter، Williamsia و Rhodobacter فعالیت تخریب PCB امیدوارکننده‌ای را در خاک آلوده نشان داده‌اند.
Azospirillum lipoferum، جدا شده از ریزوپلان گیاهان زراعی، مشاهده می شود که مالاتیون، یک حشره کش ارگانوفسفره را تجزیه می کند.

گونه های قارچی

آنها به عنوان میکروارگانیسم اصلی برای تجزیه کربن در جو در نظر گرفته می شوند. آنها به راحتی می توانند در مناطق با pH پایین و رطوبت زنده بمانند. آنها بسیار مجهز به مجتمع های چند آنزیمی خارج سلولی هستند که به تخریب ترکیبات پلیمری طبیعی کمک می کنند.

با کمک ساختار هیف خود، آنها قادر به استعمار و نفوذ آسان به مواد هستند و به آنها کمک می کند تا مواد مغذی را در سراسر میسلیوم توزیع کنند. بازیافت مواد مقاوم مانند لیگنین توسط مکانیسم های تخریبی قارچ ها دخیل است.
قارچ‌های تجزیه‌کننده تولوئن شامل گونه‌های دوترومیست متعلق به جنس‌های Exophiala، Leptodontium و Cladophialophora و یک سویه آسکومیست Pseudeurotium zoneum هستند که از تولوئن برای کربن و منابع انرژی استفاده می‌کنند.

قارچ های رشته ای Cladosporium و Aspergillus فعالیت تخریبی هیدروکربن آلیفاتیک را نشان می دهند، در حالی که قارچ هایی که متعلق به Penicillinum، Fusarium و Cunninghamella هستند، هیدروکربن های معطر را تجزیه می کنند.

Aspergillus niger فعالیت زیست تخریب پذیری نسبت به PCB ها نشان داده است. قارچ ها فلزات را از طریق مکانیسم هایی مانند جذب فعال، تبدیل، و رسوب اضافی یا درون سلولی سم زدایی می کنند. به عنوان مثال می توان به Rhiloprzs arrhizus و Aspergillus niger اشاره کرد.

مخمر

گونه های مخمر به شدت مورد مطالعه قرار گرفته اند تا هیدروکربن های چند آروماتیک (PAHs) را تجزیه کنند و از آنها برای سیستم های جذب وابسته به انرژی استفاده کنند. Trichosporum cutaneum، مخمر خاک، برای تجزیه فنل ها دیده شده است.

آلکان های 10 تا 20 کربنه توسط گونه هایی مانند Candida lipolytica، Rhodotorula aurantiaca، Candida ernobii و غیره تجزیه می شوند.
گونه های Candida methanosorbosa BP-6 گزارش شده است که به طور بالقوه رنگ آزو مانند آنیلین را تجزیه می کنند.
ساکارومایسس سرویزیه، کاندیدا بیودینی و چندین مورد دیگر می توانند نرم کننده ها، حشره کش ها، قارچ کش ها و بی فنیل های پلی کلره (PCB) را به اشکال ساده تر تبدیل کنند.
سویه های مخمر مانند Hansenula polymorpha، Cyberlindnera fabianii، Rhodotorula pilimanae و غیره فلزات سنگینی مانند کروم، کو، نیکل، منیزیم و سایر فلزات سنگین را انباشته می کنند و فلزات را از طریق واکنش های ردوکس کاهش می دهند.

میکروارگانیسم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی (GMM)

میکروارگانیسم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی مواد ژنتیکی را با الهام از روش‌های انتقال ژن میکروارگانیسم‌ها با استفاده از مهندسی ژنتیک مانند فناوری نوترکیب DNA تغییر داده اند. GMM‌ها پتانسیل زیادی با قابلیت‌های تجزیه زیستی افزایش‌یافته برای آلاینده‌های شیمیایی مختلف نشان داده‌اند.

جنبه‌های اصلی که برای توسعه GMM در کاربرد تجزیه زیستی باید در نظر داشت عبارتند از:

1. ویژگی آنزیمی و تغییرات میل ترکیبی
2. تنظیم و ساخت مسیر متابولیک.
3. توسعه، نظارت و کنترل فرآیندهای زیستی.
4. کاربرد حسی Bioreporter برای کاهش سمیت، سنجش شیمیایی و تجزیه و تحلیل نقطه پایانی.

ساخت ماژول‌های ژنتیکی ارتقایافته و مسیرهای کاتابولیک جدید برای تجزیه زیستی در میکروب ها به پلاسمیدهای جداگانه برای هر ترکیب سمی نیاز دارد. این پلاسمیدها به چهار گروه تقسیم می شوند:

• پلاسمیدهای OCT – تجزیه هگزان، اکتان و دکان.
• پلاسمیدهای XYL – تولوئن ها و زایلن را تجزیه می کنند.
• پلاسمیدهای CAM – تجزیه ترکیب کافور.
• پلاسمیدهای NAH – تجزیه نفتالین.

نمونه‌هایی از میکروارگانیسم‌های مهندسی‌شده ژنتیکی (GEM) عبارتند از:

GMM Pseudomonas putida با قابلیت های چند پلاسمیدی اغلب به عنوان Superbug (اشکال خوردن روغن) نامیده می شود که حاوی pKF 349 برای تولوئن سالیسیلات، pAC 25 (برای تجزیه کلروبنکسوات 3-cne)، علاوه بر پلاسمیدهای XYL، NAH، OCT و CAM است.
برای حذف کروم در فاضلاب صنعتی، از Alcaligenes eutrophus AE104 (pEBZ141) برای تخریب استفاده می شود.
Rhodopseudomonas palustris، یک باکتری فتوسنتزی نوترکیب، برای حذف جیوه از فاضلاب استفاده می شود.
PCB (بی فنیل های پلی کلره) با استفاده از GEM Achromobacter sp. LBS1C1 و A. denitrificans JB1.
استفاده از سویه های GMM برای اهداف تخریب زیستی و زیست پالایی می تواند باعث رقابت با گونه های نوع وحشی در یک کشت مخلوط شود. بحث و جدل پیرامون انتشار GMM در محیط زیست باید با آزمایش میدانی مناسب، ایمنی زیستی و کاهش آسیب احتمالی به اکوسیستم برطرف شود.

مراحل تجزیه زیستی

فرآیند تجزیه زیستی را می توان به سه فرآیند تقسیم کرد: تخریب زیستی، تجزیه زیستی و جذب. Biodeterioration به فرآیند تضعیف مکانیکی ساختارهای پیچیده اشاره دارد. در Bio-fragmentation، میکروارگانیسم ها ترکیبات سمی و پیچیده را تجزیه می کنند. و در Assimilation، ساختارهای قدیمی به ترکیبات جدید تبدیل می شوند.

تخریب زیستی

این فرآیند شامل تضعیف مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی ساختار ترکیب است. عوامل غیر زنده مانند نور، دما و مواد شیمیایی محیط، آغازگر این تغییرات هستند.

تجزیه زیستی

پس از ضعیف شدن ساختار، شکست پیوندهای پلیمری منجر به تبدیل الیگومرها و مونومرها می شود. قطعه قطعه شدن در شرایط هوازی و همچنین در شرایط بی هوازی به دست می آید. هضم هوازی ترکیبات منجر به تشکیل آب، دی اکسید کربن و مولکول های ساده می شود که به عنوان منبع غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. هضم بی هوازی باعث کاهش جرم و حجم مواد پیچیده مانند تولید گازهای طبیعی می شود. واکنش های بی هوازی به طور گسترده در تاسیسات مدیریت پسماند به عنوان منبع انرژی تجدید پذیر استفاده می شود.

جذب

مولکولهای تازه تشکیل‌شده توسط میکروارگانیسم ها از طریق حامل های غشایی جذب می شوند. سپس مولکول ها به عنوان منبع انرژی به شکل ATP (آدنوزین تری فسفات) یا به عنوان عناصر ساختاری سلولی مورد استفاده قرار می گیرند.

عوامل موثر بر تجزیه زیستی

تجزیه زیستی مواد و سرعت تخریب آن توسط میکروارگانیسم ها تحت تأثیر نیازهای تغذیه ای و عوامل محیطی مانند خاک، آب و غیره است. کارایی و سرعت تخریب به غلظت، ماهیت، فراهمی زیستی و خواص فیزیکوشیمیایی ترکیبات بستگی دارد.

فاکتورهای محیطی

تخریب زیستی در زمین اتفاق می افتد، بنابراین نوع خاک و مواد آلی به طور بالقوه بر جذب و جذب آلاینده ها در سطح خاک تأثیر می گذارد.

جذب آلاینده توسط ماتریکس خاک باعث کاهش فراهمی زیستی برای میکروارگانیسم ها می شود و در نتیجه نسبت تجزیه متابولیک کاهش می یابد.
تغییرات تخلخل در ناحیه اشباع و غیر اشباع ماتریس آبخوان دیده‌می‌شود که بر حرکت سیال و مهاجرت آلاینده ها در آب های زیرزمینی تأثیر می گذارد.
در خاک ریزدانه با اشباع آب، انتقال گازهایی مانند CO2، متان و اکسیژن کاهش می یابد. از این رو فرآیند تجزیه زیستی کندتر می شود.
میکروب‌ها می‌توانند آلاینده‌ها را در خاک با پتانسیل ردوکس بیشتر اکسید کنند، بنابراین انتقال الکترون را افزایش می‌دهند. این نشان دهنده شرایط هوازی است، بنابراین چگالی الکترون کم است.
در شرایط بی هوازی، چگالی الکترون بالایی را می توان در خاک مشاهده کرد که نشان دهنده پتانسیل کاهش میکروارگانیسم ها است.

عوامل بیولوژیکی

فاکتور بیولوژیکی پتانسیل متابولیکی است که شامل مهار عوامل آنزیمی یک ارگانیسم برای تجزیه هر گونه آلاینده است.

مهار فعالیت آنزیمی می تواند به دلیل رقابت برای در دسترس بودن منابع کربن محدود بین میکروارگانیسم ها یا شکار توسط باکتریوفاژها و تک یاخته ها رخ دهد.
سرعت تخریب همچنین به غلظت آلاینده موجود در محیط اطراف و تعداد میکروارگانیسم های موجود با توانایی تولید آنزیم های مناسب برای تجزیه آلاینده بستگی دارد.
میل ترکیبی آلاینده به آنزیم های خاص می تواند به متابولیسم سریع آلاینده ها توسط ارگانیسم ها کمک کند.
واکنش‌های بیولوژیکی کاتالیز‌شده با آنزیم برای تجزیه زیستی، pH بهینه تقریباً دارند. 6.5 – 8.5، دما و رطوبت بر سرعت متابولیسم، مقدار مواد محلول و فشار اسمزی در سیستم های زمینی و آبی تأثیر می گذارد.

نتیجه گیری

هدف نهایی برای هر دو فرآیند یکسان است، یعنی پاکسازی محیط زیست و دستیابی هر چه بیشتر به اهداف توسعه پایدار. از آغاز صنعتی شدن و پیشرفت تکنولوژی، انسان مواد شیمیایی سمی را در محیط آزاد می کند. این ترکیبات سمی به آلاینده تبدیل شده‌اند و ثابت شده‌اند که برای سلامتی انسان و به طور کلی برای اکوسیستم خطرناک هستند که تعادل طبیعت را به شدت تحت تاثیر قرارداده است. برای مهار این وضعیت، طبیعت کار خود را در حذف ضایعات از طریق تجزیه زیستی با استفاده از میکروارگانیسم‌ها برای متابولیسم این مواد شیمیایی سمی انجام داده‌است. میکروارگانیسم‌ها توانایی‌های فوق‌العاده و ماشین‌های گوارشی خاصی را برای تبدیل ترکیبات مصنوعی به شکل پایدار نشان دادند. میکروب‌ها از آلاینده‌ها به‌عنوان منبع کربن استفاده می‌کنند، که به آنها کمک می‌کند انرژی به دست آورند و به نوبه خود اکوسیستم را پاکسازی کنند.

“کیمیا زیست گستر نوین” در راستای ارتقاء تولیدات و سطح علمی کشور مبادرت به واردات و توزیع مواد شیمیایی و مصرفی آزمایشگاهی کرده است. هدف مجموعه ما تأمين مواد و تجهيزات مورد نياز در بخش هاى مختلف آزمايشگاهى، تحقيقاتى، بيمارستانى، صنعتى و … مي باشد.

مطالب مفید: